Þegar ég fékk beiðnina um að byrja að safna píkumyndum þá var ég ekki viss um viðtökurnar. Ég hélt að kannski myndu svona 10 manneskjur senda mér myndir. En nei. Nei nei. Innsendar píkumyndir hlupu á TUGUM!
Ég næ ekki að birta allar því sumar hættu við en hér hef ég tekið saman mynd og sögu, en augljóslega er frásögnin það dýrmæta við þetta verkefni. Þar liggur gullið, að berskjalda sig um samband sitt við píkuna, að aflétta skömm og að fagna henni með því að leyfa henni að sjást.
Ég vona að þið njótið og farið fallega með þær.
Hér er fyrsta píkan – sú sem startaði verkefninu!
ATH – HÉR AÐ NEÐAN ER LJÓSMYND AF PÍKU
ÞETTA ER EKKI EITTHVAÐ SEM ÞÚ ÆTTIR AÐ SKOÐA EF ÞÚ ERT Í ALMANNARÝMI TIL AÐ SÆRA EKKI BLYGÐUNARKENND VIÐSTADDRA.
Listaverkið í forsíðumyndinni er eftir Rögnu Bjarnadóttur
að því sögðu
gjörðu svo vel.
Píka no.1
